Integracja Sensoryczna
CZYM JEST PRZETWARZANIE SENSORYCZNE?
Integracja sensoryczna to taka organizacja bodźców, która umożliwia ich późniejsze wykorzystanie. Przez zmysł wzroku, słuchu, smaku, węchu, dotyku i zmysł równowagi odbieramy bodźce z ciała
i otoczenia. Informacje te przekazywane są do mózgu, a następnie odpowiednio segregowane, interpretowane abyśmy mogli w sposób odpowiedni w danej sytuacji odpowiedzieć prawidłową reakcją adaptacyjną . Mózg musi wszystkie bodźce uporządkować,jeśli człowiek ma się poruszać, uczyć i zachowywać w sposób produktywny. Mózg lokalizuje, sortuje i organizuje bodźce tak, jak policjant kieruje ruchem. Gdy bodźce przepływają w sposób dobrze zorganizowany czy też zinterpretowany , mózg może je wykorzystać do tworzenia percepcji i zachowań a także uczenia się. Gdy przepływ bodźców jest nieprawidłowy, życie zaczyna przypominać korek w godzinach szczytu.
JAK ROZPOZNAĆ ZABURZENIA SENSORYCZNE?
Mamo, Tato!
Jeżeli u Twojego dziecka zaobserwujesz takie objawy jak:
· zaburzenie napięcia mięśniowego (najczęściej niskie napięcie)
· niezdarność ruchowa (częste potykanie się, przewracanie)
· szybka męczliwość
· słaba koordynacja ruchowa
· problemy z manipulacją, posługiwaniem się nożyczkami, sztućcami
· hiperaktywność
· hipoaktywność
· problemy z koncentrację uwagi
· nadpobudliwość emocjonalna
· zaburzenia mowy
· słaba organizacja zachowania
· problemy z funkcjonowaniem w grupie
· problemy z nauką rysowania, czytania i pisania
· problemy z rozwojem samodzielności w zakresie samoobsługi
· niska samoocena
· nadwrażliwość na dźwięki, światło,
· dotyk (unikanie dotyku, niektórych faktur)
· problemy z jedzeniem
Pojedynczy objaw nie musi być wskazaniem do diagnozy, jednak już kilka z nich może być wskazówką do wykonania pełnej diagnoza zaburzeń SI.
DLA KOGO TERAPIA?
Żeby stwierdzić zaburzenie Integracji Sensorycznej należy przeprowadzić diagnozę u terapeuty integracji sensorycznej, jednak objawy zaburzeń są możliwe do rozpoznania przez rodziców
i nauczycieli a mogą być nimi między innymi:
· opóźnienie rozwoju mowy
· zaburzenie napięcia mięśniowego (najczęściej niskie napięcie)
· problemy z nabywaniem umiejętności szkolnych (kłopoty z zapamiętywaniem, uwagą, koncentracją, niska sprawność manualna, słaba motywacja do nauki)
· słabe umiejętności ruchowe (opóźniony rozwój ruchowy , niezdarność ruchowa, słaba koordynacja ruchowa, szybka męczliwość, trudności z utrzymaniem równowagi itp.)
· nadwrażliwość bądź zbyt mała wrażliwość na bodźce sensoryczne
· problemy emocjonalne (zbyt niskie poczucie wartości, wycofanie, nadmierna wrażliwość emocjonalna, trudności z uspokojeniem się, nerwowość i wybuchy złości itp.)
· nadwrażliwość na ruch bądź zbyt mała wrażliwość na tego rodzaju bodziec
· nadpobudliwość psychoruchowa
Jako terapia wspomagająca jest skuteczna w przypadku:
· autyzmu
· zespołu Aspergera
· zespołu Downa
· Mózgowego Porażenia Dziecięcego
· Wcześniaki, uszkodzenia okołopordowe, niedotlenienia
DIAGNOZA
Diagnoza to trzy spotkania podczas których wykwalifikowany terapeuta zbiera informacje na temat dziecka, przeprowadza obserwacje spontaniczną i ukierunkowaną oraz próby kliniczne i testy
a następnie na tej podstawie przygotowuję pisemną diagnozę i zalecenia do pracy.
Na diagnozę składa się:
· Wywiad z rodzicami – dotyczy przebiegu ciąży, porodu oraz rozwoju dziecka w okresie niemowlęcym, przebytych chorób oraz informacji i opinii innych specjalistów.
· Kwestionariusze – rodzice wypełniają szczegółowo kwestionariusze dotyczące funkcjonowania dziecka w życiu codziennym.
· Testy Południowo – Kalifornijskie – maja na celu określenie profilu dojrzałości zmysłów i ich integracji.
Dzieci do lat 4 oraz dzieci z uszkodzeniami neurologicznymi :
- wywiad z rodzicami
- kwestionariusz sensomotoryczny
- obserwacje kliniczne
Dzieci powyżej 4 lat:
- wywiad z rodzicami
- kwestionariusz sensomotoryczny
- obserwacje kliniczne
- Testy Południowo-Kalifornijskie
Terapia
Terapia polega na stymulowaniu układu nerwowego, w taki sposób by dać mu możliwość właściwej pracy, czyli prawdziwego odbierania, przetwarzania i prawidłowej odpowiedzi na bodźce płynące z otocznia.Terapia Integracji Sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością, ale wymaga też od niego dużego zaangażowania i niekiedy sporego wysiłku. Rolą terapeuty jest umiejętne zachęcanie i prowokowanie dziecka do aktywności, nawet wówczas, gdy pewne rodzaje zabaw i ćwiczeń wzbudzają jego niechęć lub lęk.