CZYM JEST PRZETWARZANIE SENSORYCZNE?

Integracja sensoryczna to taka organizacja bodźców, która umożliwia ich późniejsze wykorzystanie. Przez zmysł wzroku, słuchu, smaku, węchu, dotyku i zmysł równowagi odbieramy bodźce z ciała
i otoczenia. Informacje te przekazywane są do mózgu, a następnie odpowiednio segregowane,  interpretowane abyśmy mogli w  sposób odpowiedni w danej sytuacji odpowiedzieć prawidłową reakcją adaptacyjną . Mózg musi wszystkie bodźce uporządkować,jeśli człowiek ma się poruszać, uczyć i zachowywać w sposób produktywny. Mózg lokalizuje, sortuje i organizuje bodźce tak, jak policjant kieruje ruchem. Gdy bodźce przepływają w sposób dobrze zorganizowany czy też zinterpretowany , mózg może je wykorzystać do tworzenia percepcji i zachowań a także uczenia się. Gdy przepływ bodźców jest nieprawidłowy, życie zaczyna przypominać korek w godzinach szczytu.

JAK ROZPOZNAĆ ZABURZENIA SENSORYCZNE?

Mamo, Tato!
Jeżeli u Twojego dziecka zaobserwujesz takie objawy jak:

·       zaburzenie napięcia mięśniowego (najczęściej niskie napięcie)

·       niezdarność ruchowa (częste potykanie się, przewracanie)

·       szybka męczliwość

·       słaba koordynacja ruchowa

·       problemy z manipulacją, posługiwaniem się nożyczkami, sztućcami

·       hiperaktywność

·       hipoaktywność

·       problemy z koncentrację uwagi

·       nadpobudliwość  emocjonalna

·       zaburzenia mowy

·       słaba organizacja zachowania

·       problemy z funkcjonowaniem w grupie

·       problemy z nauką rysowania, czytania i pisania

·       problemy z rozwojem samodzielności w zakresie samoobsługi

·       niska samoocena

·       nadwrażliwość na dźwięki, światło,

·       dotyk (unikanie dotyku, niektórych faktur)

·       problemy z jedzeniem

Pojedynczy objaw nie musi być wskazaniem do diagnozy, jednak już kilka z nich może być wskazówką do wykonania pełnej diagnoza zaburzeń SI.

DLA KOGO TERAPIA?

Żeby stwierdzić zaburzenie Integracji Sensorycznej należy przeprowadzić diagnozę u terapeuty integracji sensorycznej, jednak objawy zaburzeń są możliwe do rozpoznania przez rodziców
i nauczycieli a mogą być nimi między innymi:

·       opóźnienie rozwoju mowy

·       zaburzenie napięcia mięśniowego (najczęściej niskie napięcie)

·       problemy z nabywaniem umiejętności szkolnych (kłopoty z zapamiętywaniem, uwagą, koncentracją, niska sprawność manualna, słaba motywacja do nauki)

·       słabe umiejętności ruchowe (opóźniony rozwój ruchowy , niezdarność ruchowa, słaba koordynacja ruchowa, szybka męczliwość, trudności z utrzymaniem równowagi itp.)

·       nadwrażliwość bądź zbyt mała wrażliwość na bodźce sensoryczne

·       problemy emocjonalne (zbyt niskie poczucie wartości, wycofanie, nadmierna wrażliwość emocjonalna, trudności z uspokojeniem się, nerwowość i wybuchy złości itp.)

·       nadwrażliwość na ruch bądź zbyt mała wrażliwość na tego rodzaju bodziec

·       nadpobudliwość psychoruchowa

Jako terapia wspomagająca jest skuteczna w przypadku:

·       autyzmu

·       zespołu Aspergera

·       zespołu Downa

·       Mózgowego Porażenia Dziecięcego

·       Wcześniaki, uszkodzenia okołopordowe, niedotlenienia

DIAGNOZA

Diagnoza to trzy spotkania podczas których wykwalifikowany terapeuta zbiera informacje na temat dziecka, przeprowadza obserwacje spontaniczną i ukierunkowaną oraz  próby kliniczne i testy
a następnie na tej podstawie przygotowuję pisemną diagnozę i zalecenia do pracy.

Na diagnozę składa się:

·       Wywiad z rodzicami – dotyczy przebiegu ciąży, porodu oraz rozwoju dziecka w okresie niemowlęcym, przebytych chorób oraz informacji i opinii innych specjalistów.

·       Kwestionariusze – rodzice wypełniają szczegółowo kwestionariusze dotyczące funkcjonowania dziecka w życiu codziennym.

·       Testy Południowo – Kalifornijskie – maja na celu określenie profilu dojrzałości zmysłów i ich integracji.

Dzieci do lat 4 oraz dzieci z uszkodzeniami neurologicznymi :

• wywiad z rodzicami
• kwestionariusz sensomotoryczny
• obserwacje kliniczne

Dzieci powyżej 4 lat:

• wywiad z rodzicami
• kwestionariusz sensomotoryczny
• obserwacje kliniczne
• Testy Południowo-Kalifornijskie

Terapia

Terapia polega na stymulowaniu układu nerwowego, w taki sposób by dać mu możliwość właściwej pracy, czyli prawdziwego odbierania, przetwarzania i prawidłowej odpowiedzi na bodźce płynące z otocznia.Terapia Integracji Sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością, ale wymaga też od niego dużego zaangażowania i niekiedy sporego wysiłku. Rolą terapeuty jest umiejętne zachęcanie i prowokowanie dziecka do aktywności, nawet wówczas, gdy pewne rodzaje zabaw i ćwiczeń wzbudzają jego niechęć lub lęk.