Terapia Taktylna –twórcą neurokinezjologicznej terapii taktylnej jest dr Swietłana Masgutowa, która swoją koncepcję oparła na doświadczeniu i wynikach wieloletniej pracy
z dziećmi i dorosłymi. Elementy terapii wykorzystywane były przez autorkę wielokrotnie w pracy z ofiarami wojen i trzęsień ziemi oraz z dziećmi ofiarami największej wówczas na świecie katastrofy kolejowej, która miała miejsce w 1989 roku w Rosji, oraz katastrofy związanej z wybuchem radioaktywnej elektrowni w Czarnobylu. Dzięki wysokiej skuteczności metody dr Swietłana Masgutowa zaczęła wykorzystywać terapię taktylną w pracy z osobami z wyzwaniami rozwojowymi w celu stymulacji a w przypadku dzieci i młodzieży uzdolnionej jako program antystresowy.

Neurokinezjologiczna terapia taktylna proponuje techniki masażu i stymulacji skóry, które aktywizują rozwój funkcji mózgowych i układu nerwowego.

Założeniem metody jest uruchomienie naturalnych mechanizmów rozwoju samoregulacji organizmu. Terapia taktylna składa się z dwóch aspektów. Pierwszy aspekt związany jest z pracą zmysłu dotyku specjalnymi technikami, dzięki którym stymulujemy receptory znajdujące się w skórze. Stymulacja receptorów odbywa się zgodnie z ich funkcjami (percepcja różnych jakości bodźców – dotyk, ciśnienie, temperatura, wibracje), ze wzrostem skóry oraz strukturą mięśniową i kostną ciała. Drugi aspekt skierowany jest na optymalizację funkcjonowania układu nerwowego, a przede wszystkim na rozwój sieci połączeń między komórkami nerwowymi, które umożliwiają częściową lub całkowitą odnowę utraconych funkcji układu nerwowego lub mózgu. Dotyk jak potwierdzają naukowe badania, wpływa na rozwój funkcji półkul i kory mózgowej, śródmózgowia i tylnych partii mózgu. Pośrednio terapia skierowana jest na stymulację układu hormonalnego oraz regulację procesów dojrzewania różnych struktur organizmu i jego funkcjonowanie.

Metoda neurokinezjologicznej terapii taktylnej pełni istotną rolę w stymulacji rozwoju dzieci z różnymi wyzwaniami. Dzięki ogromnej sile uaktywniania naturalnych mechanizmów wspierających funkcjonowanie systemu ciało – mózg może być skutecznie wykorzystywana podczas pracy z:

·       porażeniami mózgowymi,

·       autyzmem,

·       zachowaniami agresywnymi,

·       lękami i fobiami,

·       opóźnieniami w rozwoju umysłowym

·       nadpobudliwością psychoruchową,

·       trudnościami w nauce

·       zaburzeniami mowy

·       z nieprawidłowościami w przetwarzaniu bodźców dotykowych